Położenie kamienia węgielnego pod Mennicę Warszawską 16 czerwca 1817 roku

Z chwilą organizacji tworu państwowego jakim było Królestwo Polskie, przyszła konieczność reorganizacji i rozbudowy mennicy. Przez wiele lat za panowania S.A. Poniatowskiego, potem po kilku latach przerwy również za Księstwa Warszawskiego, przyszła konieczność nie tylko rozbudowy, ale i unowocześnienia parku maszynowego, który nie był już dostosowany do nowych realiów i rosnących potrzeb produkcji monetarnej. Aleksander I - główny twórca i organizator "nowego państwa" namaścił namiestnika Józefa Zajączka do przeprowadzenia rozbudowy i reorganizacji mennicy.

Plany i nadzorowanie prac zlecono Piotrowi Aignerowi oraz Rafałowi Bausie (podpułkownikowi) a także Piotrowi Guttmanowi (porucznikowi inżynierii wojsk rosyjskich). Sama uroczystość położenia kamienia węgielnego miała miejsce dnia 16 czerwca 1817 roku przy ulicy Bielańskiej w Warszawie. W godzinach porannych na miejsce przybyli wszyscy najważniejsi oficjele i dokonano uroczystego wmurowania kamienia węgielnego.

Na potrzeby uroczystości przygotowano (wg Puscha):

- kamień węgielny mający półtorej stopy powierzchni i pół stopy grubości. Miał on wydrążone otwory na pudełko z monetami oraz blachę ołowianą napisową.

- pudełko zawierające wewnątrz monety: 25 i 50 złotych z rocznika 1817 w złocie, 5 i 2 złote w srebrze oraz w bilonie 10 i 5 groszy oraz w miedzi 3 i 1 grosz. Do środka włożono również medal na wskrzeszenie Królewska Polskiego (zdjęcie medalu poniżej)

- blachę ołowianą w dwustronnymi napisami. Jej wizerunek prezentuję poniżej.