2 złote "Jagódki" wzór z 1958 roku

W jednych publikacjach nazywana "Jagódki" lub "Jagody". W jeszcze innych funkcjonuje pod nazwą "Kłosy i owoce". Dwuzłotówka wg wzoru z roku 1958 to chyba najbardziej rozpoznawalna obok 5 złotówki z Rybakiem moneta powszechnego obiegu okresu PRL. Bita w Warszawie w ośmiu rocznikach na przestrzeni 1958 a 1974 roku. Podobnie jak inne aluminiowe monety PRL w stanach obiegowych kosztują przysłowiowe "grosze" - za stany mennicze musimy zapłacić już kilkadziesiąt, kilkaset a w skrajnych przypadkach nawet kilka tysięcy złotych. 

Autorem projektu awersu i rewersu jest Wojciech Jastrzębowski (na rewersie monety widoczna sygnatura WJ), znany m.in z projektów niższych nominałów monet powszechnego obiegu okresu II RP. Czasem na rynku oferowane są egzemplarz bez widocznej sygnatury WJ - jedni przypisują tym monetom historię o rzekomych rzadkich odmianach czy wariantach. W rzeczywistości to nic innego jak tylko efekt niedobicia. 

"Jagódki" wprowadzone zostały do powszechnego obiegu 1 października 1958 r. zarządzeniem z 19 września 1958 r. Wycofana została z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 roku, rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994. Wprowadzenie do obiegu tej monety było jednoczesnym przygotowaniem do wycofania z obiegu banknotu o tym samym nominale. 

Banknot o nominale 2 złote, który został zastąpiony aluminiową 2 złotówką "Jagódki"

Monetę bito w Mennicy w Warszawie począwszy od roku 1958 na krążkach średnicy 27,00 mm i masie 2,7 g z rantem ząbkowanym. Jako materiał wybrano aluminium - literatura podaje również iż niedługo po rozpoczęciu produkcji zmieniono na alupolon (stop aluminium z minimalną domieszką magnezu i manganu). Powszechnie przyjmuje się i wszędzie podaje jednak aluminium - rozróżnienie bowiem jednym i drugich bez specjalistycznych analiz najpewniej nie jest możliwe. 

Aluminiowa, obiegowa wersja "Jagódek"

Pierwsze trzy roczniki 1958, 1959 oraz 1960 bite były bez znaku mennicy. Kolejne 5 roczników od 1970 do 1974 włącznie posiadają już pod łapą orła znak menniczy. 

Nakłady emisji z poszczególnych lat (nakłady w sztukach):

1958 (b.z.) - 82 640 000

1959 (b.z.) - 7 170013

1960 (b.z.) - 36 131 419

1970 (m/w) - 2 014 000

1971 (m/w) - 3 000 000

1972 (m/w) - 3 000 000

1973 (m/w) - 10 000 000

1974 (m/w) - 46 000 000

Ze względu na zmianę parametrów monet obiegowych z pierwszej połowy lat siedemdziesiątych XX w., moneta 2 zł Jagódki została zastąpiona dwuzłotówką wg wzoru z 1975 roku. Do dnia denominacji z 1 stycznia 1995 moneta krążyła w obiegu razem z mniejszymi dwuzłotówkami w mosiądzu (wzór 1975 i 1986) oraz wykonaną w aluminium wzór 1989, o średnicy 18 mm.

2 złote, wzór z 1975 roku, który zastąpił "Jagódki".
Średnica 21.00 mm, Masa 3,00 g, Materiał mosiądz

Wersje próbne

"Jagódki", poza wariantem obiegowym występują również w dwóch wersjach próbnych - mosiężnej z 1958 roku i niklowej z roku 1959. Pierwsza z nich wybita została w deklarowanym nakładzie 100 sztuk z wypukłym napisem "Próba". Najbliższa okazja do uzupełnienia o nią kolekcji to wiosenna aukcja GNDM - start od 1 500 zł. Wersja niklowa wybita została w ilości 500 sztuk (deklarowany nakład NBP, natomiast 544 sztuki wg dokumentacji mennicy). 

Próba niklowa
(źródło: Warszawskie Centrum Numizmatyczne)

Mosiężna próba - egzemplarz z aukcji GNDM

(Źródło: Gabinet Numizmatyczny Damiana Marciniaka)